30.1.13

Lammetjes!

Bij de schaapskudde in Balloo zijn de eerste lammetjes geboren! Afgelopen vrijdag kwam het eerste lam ter wereld en vanmorgen waren er elf in totaal waaronder één tweeling. Zo mooi!












En het is....






.... een bellenstok. Voor carnaval, het pinksterfeest en iedere andere gelegenheid waarbij je lekker lawaai wilt maken!

Vandaag maakte ik nog een kleinere variant geïnspireerd op de aanstaande troonwisseling ;-)


Dit heb je nodig, plus een belletje en een stukje rondhout

Met de handboor maakte ik de gaatjes in het hout

Het hout bevestigde ik op een stukje rondhout van 25 cm,
aan het uiteinde daarvan een gaatje is handig...

Kettingen van 70 lossen haken

Voor deze gelegenheid in de kleuren van het koningshuis

Zo bevestig je het belletje

Kleur voor kleur

Rijg dan een draad door de uiteinden van alle kettingen

Knoop die draad stevig vast rond het hout

Rijg de uiteinden van die draad door het
gaatje onderaan de stok, terug naar boven en knoop
stevig vast. Knoop ook alle andere draden per paar vast.
Knip op gelijke lengte af.

De kettingdraden staan nu op spanning en je bellenstok
 is klaar. Eventueel nog een koordje om op te hangen.

Bellen maar!






29.1.13

Leren haken










Mijn ingrediënten voor een haakles voor tweede klassers: dikke katoen in regenboogkleuren en grote bellen van LTC, een stuk rondhout van de bouwmarkt, een cirkelvormig houtje van de kringloopwinkel en een idee van mezelf.

Haken is lastig te leren. Als je kinderen leert haken is het dus wijs met een eenvoudig project te beginnen. Het haken van kettingen van lossen is voor veel kinderen een hele klus waar ze een heel schooljaar mee bezig kunnen zijn!

Ik haakte vandaag kettingen van 50 cm van al die kleurtjes katoen. Die bevestigde ik samen met een grote bel aan het cirkelvormige houtje dat ik op het rondhout had geplaatst. En vervolgens vergat ik het eindresultaat op de foto te zetten. Hoe handig is dat! Kunnen jullie al raden wat het eindproduct is?

Tweedeklassers zijn dol op fabels. Ik zoek er één om mijn haakles(sen) mee te beginnen maar heb nog geen geschikte gevonden. In "De Fabels van La Fontaine" las ik wel deze, die ik graag met jullie wil delen:



DE KRAAI GETOOID MET PAUWENVEÊREN


Ruiend, strooide een pauw zijn veêren:
Daarmeê maakte een kraai zich mooi,
Wenschende in zijn pauwentooi
Nu met pauwen te verkeeren.
Maar hij werd door een herkend,
Straks, door allen, zonder end
Uitgejouwd en uitgefloten,
Voortgeschopt en kaalgeplukt -
Zelfs toen hij bedroefd, bedrukt,
Huiswaards keerde op hooge pooten,
Door de kraaien uitgestoten.

Daar zijn hier en overal
Zeer veel kraaien met twee beenen,
Die hun pronk van andren lenen,
Letterdieven zonder tal.
Zoudt ge wel een kraaitjen weten
Dat nog nooit een veêrtjen stal?
De ergste zijn, die 't andren heeten
En - hun eigen schuld vergeten!


Oud maar nog altijd actueel. Enfin, genoeg stof tot nadenken. Ik hoop gauw hier terug te keren met een beeld van het eindproduct van mijn haakles èn een passende fabel. Suggesties zijn welkom!


22.1.13

Winter bij de herders







Schapen in de sneeuw. Lena die wacht tot ze met de herder op pad gaat. Iedere dag gaan ze met de kudde het veld op. Ook nu het koud en wit is. De schapen lijken geen hinder te hebben van de kou. Ze hebben een warme vacht. Prachtige exemplaren zie ik in de kudde. Allemaal mogelijkheden. Maar voorlopig hebben de schapen hun jas zelf hard nodig. Voor mij is er nog voldoende wol op voorraad om te spinnen. En te weven. Want ik mag voor de herders een weefwerk maken! Ik heb acht strengen gesponnen wol van de herder meegenomen naar huis om te verwerken tot een kleed.
















20.1.13

Spinworkshop


Gisteren heb ik samen met de herder een spinworkshop gegeven aan drie dames van het mobiele naaiatelier. Ik had de dames ontmoet op Midwinterwol in Winschoten. Ze wilden heel graag leren spinnen en zo werd deze workshop georganiseerd. 's Morgens koffie en kennismaken in het atelier. Toen in de loods (koud!) een vacht uitzoeken en daarvan een deel kaarden. En daarna met z'n allen knus rond de houtkachel leren spinnen en twijnen. Twee van de dames twijnden hun eerstgesponnen draadjes samen tot een kleurrijk wolletje. De derde dame had al spinervaring en leerde ik het navajo-twijnen. Een gezellige en leerzame dag! Jammer dat de batterij van mijn toestel nagenoeg leeg was en ik niet alles kon vastleggen :-(

14.1.13

Wolkado's voor een nieuweling





Dierbare vriendin Gea is onlangs moeder geworden. Gisteren bezochten wij het jonge gezin. Uiteraard brachten we iets mee voor de nieuweling, waaronder mijn eerste zelfgemaakte antroposofische knuffelpop en een handgebreid mutsje. De knuffelpop is knuffelpop Cato, gemaakt naar een patroon van poppenatelier Wollepop. Het mutsje is gebreid van Drops Alpaca. Het patroon vind je hier.



Eerste weefwerk





Mijn eerste weefwerk is klaar! Het voorbereidende werk kostte veel tijd, maar het weefwerk was in een paar avondjes gedaan. Ik was er beduusd van om eerlijk te zijn.
En wat nu? Dit voor elkaar krijgen was misschien een kunst maar om nu te spreken van een kunstzinnig werkstuk? Volgens mij is daar meer voor nodig. In ieder geval natuurlijk de draadjes afwerken. Maar verder? Iemand suggesties? De lap is circa 63 cm breed en 115 cm lang.



het knopen van de kettingdraden

achterkant

voorkant

voorkant

achterkant

achterkant



10.1.13

Eindelijk aan het weven



Eindelijk ben ik aan het weven. Op David! Er ging nog wel een hele geschiedenis aan vooraf. Lees maar:

Op nieuwjaarsdag moest David eraan geloven. Oudste en ik hebben hevels zitten tellen, deze verdeeld over de schachten en bedacht hoe de schering op David overgebracht moest worden. We zagen het helemaal zitten en begonnen vol vertrouwen aan de klus. Handboek erbij en aantekeningen paraat die ik had gemaakt na het lezen van zijn beschrijving. Hoe het gebeurde weet ik niet, maar in no-time waren wij Het Kruis kwijt! En wat begin je zonder Kruis? Niets als ik al die handleidingen mag geloven. Dus opnieuw een schering maken. 

eerste poging hevels doorrijgen
draden zitten achter niet over de scheerboom!

Nieuwe dag, een nieuwe poging. We beginnen vol goede moed. En het gaat ook, maar allemaal net even anders als in de handleiding. Toch gaan we door. Als we dan na een lange dag alles (met een eigen interpretatie) volgens het boekje hebben gedaan en ik denk te kunnen gaan weven, blijkt dat er nauwelijks een sprong is. Schrik. Hoe kan dat? We bedenken van alles. Verstellen ook van alles. Overtollige schachten en hevels worden verwijderd. De vier benodigde schachten recht opgehangen. Voor het naar bed gaan kijkt mijn lief nog even met een technisch oog naar ons werk. En dan (het is inmiddels al ver na middernacht) komen we tot de conclusie dat die draden toch over dat ene balkje aan de achterzijde van het getouw hadden moeten lopen. Aha, dát is dus de scheerboom, en die twee andere zijn kettingbomen. Gelukkig kan ik er hard om lachen. Nu de diagnose bekend is, maken we vlot een stappenplan om het euvel te verhelpen.

Na een korte nacht met goede zin verder. Oudste gniffelt als hij hoort van onze misser. Terwijl jongste op het kinderweefraam al vrolijk meters maakt, starten mijn lief, oudste en ik onze reddingsoperatie. We draaien de schering helemaal op de doekboom, maken dan achter de boomlat los en leiden de schering over de scheringboom opnieuw naar de kettingboom. Opnieuw opbomen en dan wordt duidelijk waarom het zo belangrijk is dat de ketting over de gehele breedte gelijkmatig wordt opgeboomd. Wij namen dat niet zo nauw en nu blijkt dat dat plaatselijk slappe draden oplevert. Gelukkig verzint mijn lief een handig trucje om de boel te verhelpen.


mijn lief werpt een technische blik

We halen het riet van het andere weefgetouw uit zijn kantoor en plaatsen dat op de scheerboom. Terwijl mijn lief de boel stevig installeert met lijmklemmen haal ik bij de doekboom de ketting los. Vervolgens trekken we de draden door het extra riet en om een koperbuisje, zodat de lussen van de ketting om de boomlat aan de kettingboom kunnen blijven. Het riet heeft dezelfde maat als het riet van David dus nu kunnen we de ketting heel gelijkmatig over de weefbreedte verdelen zonder alles los te hoeven halen. Terwijl we met deze operatie bezig zijn, komen andere missers aan het licht. Zo is bij het doorrijgen van de hevels ergens iets mis gegaan en bepaalde draden blijken te zijn gekruist. We herstellen alles. Het opbomen verloopt goed, ik bind de boel daarna opnieuw aan en dan kan eindelijk een nieuwe weefpoging starten.


hier is de ketting mooi verdeeld

ketting voor nog opnieuw aanbinden...

Al snel blijkt dat het weefsel heel open en lang niet zo mooi wordt als het proefje op het kinderweefraam. Daar heb ik het met een kam goed in elkaar kunnen drukken maar op David kan ik niet zo hard aanslaan. Na wat uitproberen pak ik uiteindelijk een fijner gesponnen Pommerse draad. Inmiddels heb ik hiermee een aantal avondjes zitten weven en is mijn lap al zo'n 70 centimeter lang. Ik trapte eerst een visgraat. Toen ik gisteren aan een nieuwe streng wol moest beginnen en bleek dat de draad daarvan aanzienlijk fijner was dan die van de eerste twee, ben ik maar een beetje gaan variëren. Ik heb nog anderhalve streng wol in voorraad en ben erg benieuwd wat het uiteindelijk wordt. Zeker is dat het een zeer leerzaam proces is! Later meer! 

en zo ziet het er nu uit...


wat dit zal worden?