20.4.13

Onder handen








Deze sjaal van zo'n twee meter had al klaar kunnen zijn. Het is Les Miserables van Cynthia Parker. Vorig jaar maart ben ik ermee begonnen. Een tijd lang lag het werk in een breimandje op mijn wolkamer. Tot ik vorige week een breiwerkje nodig had voor de treinreis naar de cursus in Zeist. Ik pakte het weer op en met nieuwe energie breide ik de ene patroonherhaling na de andere. Gisteren legde ik de hand aan de laatste toeren. Rond middernacht kon ik eindelijk de steken afkanten en de laatste gevallen steken laten unravelen. En toen, tot grote schrik, bleek dat ik een fout had gemaakt in de laatste patroonherhaling. De plaats waarop ik de steken had laten vallen zat niet in lijn met de plaats waar ik eerder in het werk de boel had "gezekerd".  Stom stom, dit was me nog niet eerder gebeurd.. Gelukkig zag ik het snel en kon ik de schade beperken. De reddingsoperatie zette ik onmiddellijk in gang. Vandaag hoop ik dan die laatste toeren overnieuw en dit keer goed te kunnen breien. Vervolgens moet de sjaal nog worden gevilt. Spannend! Ben benieuwd hoe het breisel er dan uiteindelijk uit komt te zien...


Das Tüchle is inmiddels klaar. De draadjes moeten nog weggestopt. Het is wel een grappig dingetje geworden maar of dit nu helemaal mijn ding is..... Voor de tweede bol van het garen dat ik gebruikte heb ik inmiddels een patroon gevonden: Augustine.




En verder ben ik druk met veel dingen tegelijk. Zo ordende ik mijn wolkamer en bracht een hoop spullen naar de kringloop. Daar  spotte ik vervolgens deze grote lampenkap. Voor maar twee euro vijftig mocht ' ie mee. Ik heb de stof inmiddels verwijderd en wil eromheen gaan vilten. Zo dun mogelijk...
En ik ben druk met de voorbereidingen voor alweer de laatste les van het eerste cursusjaar handwerken in de vrije school. Ik wil iets gaan toen met tolspinnen, maar daarvoor moest ik dat wel eerst zelf leren. Van de week op de spingroep deed ik mijn eerste pogingen. En dat viel me niet tegen. Inmiddels heb ik een aantal spintolletjes gemaakt van hout en ben ik druk aan het experimenteren met andere materialen. Uitdaging is om een goede spintol te maken van zo goedkoop mogelijk (afval)materiaal. Ik heb gelukkig ruim de tijd. De laatste les is pas op 18 mei en dan zit het eerste cursusjaar er alweer op. Het is echt voorbij gevlogen... In september beginnen we met het tweede jaar. In Gouda, want de hogeschool gaat weg uit Zeist.


artikel over de opleiding uit
handwerken zonder grenzen 172

Volgende week zaterdag, 27 april, is in Zeist de eindtentoonstelling van de tweedejaars cursisten. Iedereen is van harte welkom, jullie ook! Ik ga. Misschien zie ik jullie daar? Of reis je met me mee met de trein vanuit Assen? Dit is de uitnodiging:



EINDPRESENTATIE VOORTGEZETTE OPLEIDING HANDWERKEN 2011-2013

Al jaren verzorgt de Pabo van Hogeschool Helicon de tweejarige voortgezette Opleiding Handwerken. Tijdens het programma van 24 lessen wordt aandacht besteed aan o.a. materiaalkennis, vakdidactiek en –pedagogiek, diverse handwerktechnieken en het lesplan. Daarnaast is er aandacht voor de antroposofische achtergronden bij het vak handwerken. Aan het einde van de opleiding kan de cursist aan de slag als bevoegd leraar handwerken in vrijescholen. Maar ook voor wie niet werkzaam is binnen een (vrije)school, maar wel affiniteit heeft met handwerken, is dit een waardevolle opleiding.
In april loopt de opleiding 2011-2013 af. De cursisten hebben zich twee jaar verdiept in de theorie en de praktijk van het handwerken. Er zijn prachtige werkstukken gemaakt met gebruikmaking van uiteenlopende technieken en materialen. Om te laten zien wat voor moois de opleiding heeft opgeleverd, organiseert de vrijeschool pabo een handwerktentoonstelling op zaterdag 27 april.
De tentoonstelling is bedoeld voor een ieder die zich graag bezighoudt met handwerken als vak of als hobby. Maar ook mensen die zich verder in het handwerken willen verdiepen, belangstellenden die overwegen zelf deel te nemen aan een volgende Opleiding Handwerken, huidige en oud-cusisten, enz., zijn van harte uitgenodigd om deze presentatie te bezoeken.

Handwerktentoonstelling Opleiding 2011-2013
Zaterdag 27 april 2013, 12.00-14.00 uur
Vrijschool Pabo, Socrateslaan 22a, 3707 GL Zeist

9.4.13

Kleurige verleiding



Januari vorig jaar stelde ik mijzelf onder meer ten doel mijn voorraad commerciële wolletjes te verkleinen. Het afgelopen jaar verbruikte ik vele garens. Maar.... ik kocht er ook genoeg bij. Of liever gezegd te veel. Zo ook twee bollen Noro Sekku. Waarom? Ik denk dat de kleurtjes lonkten.  Maar wat ik ermee aan moest.... geen idee! Het is heel fijn garen, een mengsel van katoen (50%), wol (17%), nylon (17%) en zijde (16%). Na de aankoop keek ik eens op Ravelry. Aangezien het destijds een vrij nieuw garen was, waren er nauwelijks projecten te vinden met dit spul. Afgelopen week lonkten die kleurtjes weer. Maar weer eens kijken dan.... Ik zie dat velen zich inmiddels aan het gebruik van dit garen hebben gewaagd. Prachtige foto's van uiteenlopende projecten trekken aan mijn oog voorbij. Daarbij lees ik echter ook dat menigeen het verwerken van dit garen lastig vond. Niet erg bemoedigend...

De lentezon maakt dat ik iets lichts, luchtigs en kleurigs wil breien. Niet te moeilijk, dus kies ik dit patroon. Zo simpel. Dit kun je bijna blind breien. Heerlijk voor de tv of onderweg in de trein of auto (wel even iemand anders laten sturen dan;-). Ik had het zelf kunnen bedenken, maar eerlijk is eerlijk, dat deed ik niet. Ik brei op pen 4 en dat is goed te doen. Ook met dit garen. Het is alleen wel een beetje saai aan het worden. Dus ik denk dat ik het maar bij één bol laat. En dan maar zien wat ik met die andere ga doen....

Vissendingetje




foto van het www
lijkt ' ie wel?

Even iets heel anders. Op advies van haar. Ik ging ook haken. Een tijdje terug kocht ik een mooie streng biologische katoen van Rosários4. Voor de heb. De kleur van het garen deed me denken aan vissen. Van die mooie sluierstaartvissen. En zo kwam ik op het idee om van dit garen een vissentasje te maken. Maar aangezien ik niet zo'n haak-ster ben was een patroontje nodig. Bij haar vond ik dit patroon voor een waterfleshoesje. Da's toch ook een soort tasje hè... En heel nuttig bovendien. Want in ons gezin zijn drie blauwe dopper flesjes in omloop. Dan blijft het lastig onthouden welke van wie is. Dit hoesje zou uitkomst bieden. Dus begon ik met haken. In den beginne verliep het moeizaam. Ik denk dat ik wel tien keer overnieuw ben begonnen. Kwam ik weer niet uit met het aantal steken. Pfffff. Moet ik nu wel daar insteken of juist nog één overslaan? Dat is wat ik zo lastig vind aan haken... Na herhaalde pogingen en het raadplegen van mijn haakbijbeltje kwam ik toch op dreef. En toen was binnen twee daagjes mijn vissendingetje af. Nu is overduidelijk welke vis eh fles van mij is!







3.4.13

Creativiteitscrisis


mijn snoepdoos;-)
die rode op de middelste rij is één van de mislukte strengen oranje
 die ik op de cursus oververfde met meekrap


Hebben jullie dat wel eens? Dat je zo graag iets wil creëren maar dat het gewoon niet wil? Ik zit midden in zo'n dip. Getver! Vorige week had ik al die wolletjes geverfd. Afgelopen zaterdag reisden ze met me mee naar de cursus in Zeist. "Sta je nu niet te popelen ermee te gaan breien?", vroeg één van mijn medecursisten. Tuurlijk! Allerlei ideeën waren al door mijn hoofd geschoten. In de trein naar Zeist had ik mijn geduld nog kunnen bewaren. Maar na deze cursusdag mocht ik los had ik mezelf beloofd. Zondag stond bol van de festiviteiten waarvoor zaterdagavond nog de nodige voorbereidingen getroffen moesten worden. Geen tijd om aan mijn wolletjes te beginnen.... Eindelijk brak dan de maandag aan. Niets op de agenda... Maar ik voelde me zo brak. Keelpijn, nauwelijks energie. Een lekker breiwerkje kan dan zo troostend zijn. O, wat verlangde ik ernaar om iets moois te maken van mijn gekleurde wolletjes. Maar ik kwam tot niets. Eenvoudigweg omdat ik de energie er niet voor had. Gisteren ging het een stukje beter. Gelukkig. Ik struinde op het internet en vond dit patroon. Dit leek me wel wat voor mijn wolletjes. Nadat ik eerst alle wolletjes tot bolletjes had gewonden, kon ik in de avond eindelijk beginnen. Maar al na een paar toeren nam mijn aanvankelijke enthousiasme over deze missie af. Ik was moe, de draad was hard en ik kon niet blij zijn met het resultaat van mijn prille poging. Er maar een nachtje over slapen dan...
Deze morgen gaat het weer ietsje beter. Over mijn werk van gisteren ben ik echter nog steeds niet enthousiast. Uithalen lijkt de enige uitweg. En zo geschiedde. Ik heb niet eens de moeite genomen om een foto te maken van mijn breipoging. Het bolletje heb ik weer keurig opgewonden en samen met de andere weggestopt in de (overvolle) bak voor natuurlijk geverfde wolletjes. En als ik dan toch bezig ben.... alle andere rondslingerende strengen wol, wind ik keurig tot bollen en berg ik weg. Dat ruimt lekker op;-) En nu zit ik hier met dozen vol mogelijkheden.... en nog steeds lege handen. In mijn mailbox zie ik een lieve mail van een medecursiste: of ze voor mij van mijn geverfde wolletjes een paar lekkere sokken zal breien? Het lijkt haar een feest om te doen...