31.12.13

Overpeinzingen

afbeelding van het www


Het oude jaar is bijna ten einde. Wat bracht het mij? Veel goeds, ruimte en nieuwe kansen voor creatieve avonturen. Met een gevoel van tevredenheid kijk ik terug op dit voorbije jaar. In het laatst kwam er ook zorgelijk nieuws. Dat maakte dat ik de afgelopen maand hier nauwelijks van me heb laten horen. Hoopvol en verwachtingsvol kijk ik uit naar wat 2014 zal brengen. Ik zit vol plannen maar daarover kan ik nu nog niets kwijt. Ik dank jullie voor jullie aandacht, fijne en attente reacties en wens jullie een in alle opzichten positief 2014!
Terwijl de mooiste muziek hier uit de speakers schalt, sluit ik af met een lach en een traan.
Fijne jaarwisseling allemaal!


6.12.13

Dank u Sinterklaasje!





Sinterklaas verraste mij gisteren met onder andere deze bollen Mille Colori Baby van Lang yarns! Ik zocht er een fijn draadje bij (Piura van Filitaly-Lab waarvan ik eerder deze maakte) en begon meteen aan dit patroon. Kleurige eenvoud.

24.11.13

Spinfeest!


Gisteren woonde ik een spinfeest bij. Zo'n dertig deelnemers van diverse generaties en dito spinnewielen waren vertegenwoordigd. Het was gezellig, inspirerend en vooral heel bijzonder. We deelden kennis en ervaringen, lekker eten en drinken en hadden veel wol lol en gezelligheid (wol was er uiteraard ook in overvloed;-) Er was een dame die een demonstratie art-yarn spinnen gaf en prachtige art-yarns en weefsels had meegebracht om ons te inspireren. Zij wist mij meer te vertellen over mijn VO&S spinnewiel en heeft er zelf ook één!
Rijk aan inspiratie en indrukken keerden we aan het einde van de dag terug naar huis.
Daar twijnde ik 's avonds bij het haardvuur heerlijk voort!

21.11.13

En dat is zes...


Dit is mijn nieuwste aanwinst, met dank aan haar. Het is een VO&S spinnewiel, ontworpen door industrieel designer Bastiaan Vos. Ik vind het een plaatje en ben heel benieuwd hoe deze vos spint. De draadjes die de vorige eigenaresse erop had gesponnen zagen er heel veelbelovend uit...
VOS is een zwaargewicht, weegt meer dan tien kilo en is dus geen type waar je graag mee op stap gaat.


Over de achtergrond van dit wiel en de bedenker/maker ervan zou ik graag meer willen weten. Uiteraard ga ik haar er nog naar vragen maar misschien weet iemand van jullie me er ook meer van te vertellen?





19.11.13

Over diva's en andere stof





Een tijdje geleden ontving ik een mailtje van een schapenhouder. Ze hadden hun diva verruild voor een lederen bankje. Hun kat, die altijd heerlijk op die diva lag te dutten, vond het maar niks. Of ik misschien een warm wollen kleedje kon maken voor op die bank zodat Poekie er weer als een diva kon dutten. Ik maakte dit grillige kleedje van een vachtje van een Ouessant, een grillig schaapje. Onze kat moest even model staan voor de foto en begon direct luidkeels te spinnen. En nu maar hopen dat Poekie minstens zo blij is. Het vachtje is naar haar onderweg...





Afgelopen zaterdag reisde ik weer naar Gouda voor de handwerkles. In de trein werkte ik aan mijn borduurlap. Het kader vul ik in met regenboogkleuren. Deze ansichtkaart inspireerde mij. De titel voor de scriptie staat, en ik ben begonnen met het bestuderen van de literatuur. Maar eerlijk....het borduren vind ik het leukst;-) Zo vanuit het niets op een lege lap kruisjes zetten. In mijn hoofd een vaag idee van hoe het kan worden. Terwijl ik voortborduur, heb ik alle tijd om mijn gedachten er over te laten gaan. Ik bedenk hoe ik het verder kan invullen. En toch gaat het keer op keer anders. Heel verrassend!

batikexperiment

voorzichtig de draadjes losknippen
resultaat nadat de draadjes zijn verwijderd
resultaat na het strijken van de lap

Zo ging het ook met het stofschilderen in die handwerkles. We kregen de opdracht een lap te batiken voor een ovenwant. In mijn hoofd kwam het beeld van een draak op. Mijn lap wilde ik groen. Ik maakte propjes stof en bond die stevig af met een katoenen draad. Geen idee hoe dat zou uitpakken.... Vervolgens ging ik verf maken en ik mengde een prachtige petrolkleur. Mooier dan groen dus ik ging er vrolijk mee aan de slag. De volgende dag haalde ik de draadjes voorzichtig los, streek mijn lap en zie hierboven het resultaat van mijn experiment. Het beeld van de draak is weg. Dit wordt een heel andere want...


voorkant
achterkant

In mijn wolkamer lag nog een lap die ik enkel met okergeel had beschilderd. De lap was nog niet gefixeerd. Mooi materiaal voor een nieuw experiment! Ik verborg diverse knikkers in de lap, bond het stevig af en ging aan de slag met drie kleine potjes textielverf in rood, geel en blauw. Ik wilde donkerpaars en mengde die kleur. Al gauw was mijn blauwe en rode verf op en de lap nog lang niet in z'n geheel beschilderd. Ik liet mijn aanvankelijke idee dus varen. Schilderde met alle kleuren met dit als resultaat. De lap moet ik nog strijken en wassen. Waarschijnlijk maak ik er een boekomslag van. Maar met mij weet je dat nooit zeker;-)
Voor kan achter worden, binnen buiten, onder boven, open dicht, licht donker en andersom.
Begrijpen jullie dat ik het erg lastig vind om in opdracht te werken?

PS: mijn blog heb ik noodgedwongen in een ander jasje gestoken. De dynamische weergave gaf geen volgers meer weer en liet de tekst doorlopen zonder de woorden correct af te breken. Heel irritant:-(


11.11.13

Beestenboel




Op de handwerkopleiding zijn we bezig met dieren maken. Stofdieren. Vooraf gingen we scheuren, plakken en boetseren. Daarna oefenden we het patroontekenen en keerden huiswaarts met een lap witte katoen om het beoogde dier van te maken. IJverig ging ik aan de slag. Een schaap moest het worden. Ik zag het al voor me: een mooi dier met een vacht van geknoopte wollen draden erop. Wel, het liep anders.



's Morgens vroeg begon ik. Legde de delen op stof, knipte ze uit en naaide ze MET DE HAND (en da's niet in een handomdraai!) aan elkaar. Toen het naaiwerk eindelijk klaar was - het was inmiddels avond - keerde ik de stof en begon met vullen. Al gauw constateerde ik dat de anatomie van mijn schaap niet in orde was. Dat was op z'n zachtst gezegd vet balen!



Toen ik mijn ergste ongenoegen had verwerkt, ging ik over tot het stellen van de diagnose.  Het buikdeel van mijn dier bleek te breed waardoor mijn schaap zich uitsluitend in een soort spreidstand kon ophouden. Van de mogelijkheid tot staan was absoluut geen sprake. In een poging de zaak te redden, knipte ik de buik van het dier open en wilde ik overgaan tot het wegnemen van de overtollige huid. Een idee van oudste die laconiek opmerkte dat dat tegenwoordig toch zoveel wordt gedaan want dat zie je altijd op TV....

Wat een ingreep! En die kop en die kont. Het was het allemaal gewoonweg niet.
Over naar Plan B. Ik paste het patroon wat aan. De kont wat ronder, het buikdeel veel smaller. Van heel dik naaldvilt knipte ik nieuwe patroondelen die ik vervolgens IN EEN HANDOMDRAAI aan elkaar festonneerde. Al doende bedacht ik dat er een inzetdeel moest komen voor de kop. Het vullen deed ik gaandeweg. En hoewel ik aanvankelijk niet helemaal durfde te vertrouwen op een goede afloop bleek het deze maal goed uit te pakken. Dit schaap kan staan. En omdat z'n velletje al zo wollig is, behoeft het geen vacht van wollen draden.

Voor míjn fictieve handwerkles dus geen dier van katoen maar van wol. Met de viltnaald maakte ik nog een varken en konijn. Een geduldwerkje, maar je ziet tenminste direct wat je maakt;-)









25.10.13

Sofie




Dit is Sofie. Mijn "nieuwe" Ashford Traditional spinnewiel.
Net als bij mijn Ashford Country Spinner was het liefde op het eerste gezicht.
Al een poosje keek ik rond voor een nieuw dubbeltraps spinnewiel. Ik probeerde er diverse maar werd er niet warm van. Echter, iedere keer als ik een Traditional zag, maakte mijn hart een vreugdesprongetje. Toen de eigenaresse van dit "doornroosjewiel" haar van de hand wilde doen, aarzelde ik dan ook geen moment. Dit wiel spint superfijn en is een lust voor mijn oog.
Ze is mijn vijfde spinnewiel. Vorige week kwam er nog een derde S10 in huis. Ieder wiel heeft haar eigen kwaliteiten en eigenaardigheden. En omdat het er inmiddels zoveel zijn, besloot ik dat ze namen krijgen. Dit is de Traditional uit Orvelte, de TROL. Geen passende naam voor zo'n elegant wiel. De partner van de voormalige eigenaresse van dit wiel vond het een heel sofisch wiel. En zo kwam ik op de naam Sofie. Nu nog namen verzinnen voor de andere vier;-)

Wat moet een mens met zoveel spinnewielen zullen jullie je misschien afvragen. Wel, afwisselen en delen. Want niet voor niets heb ik drie Louet S10 wielen staan. Het zijn allemansvrienden die supergeschikt zijn om op te leren spinnen. Heel graag geef ik de beginselen en het plezier van het spinnen door aan anderen! Iemand zin om 't eens te proberen?



17.10.13

Doris en Hidde




Graag stel ik jullie voor aan Doris (rechts) en Hidde.
Doris en Hidde zijn Drents Heideschapen van mijn hand.
Ze zijn van hetzelfde ras,
maar toch heel verschillend.

16.10.13

Voortborduren


Ik borduur een omslag voor mijn scriptie. Ik heb nog geen letter gelezen en geen woord geschreven, maar ik zet de ene steek na de andere. Ik begon met een rand, geïnspireerd op een afbeelding in het boek motieven uit Peru. Halverwege ging ik spiegelen. En zo ontstond een kader. De donkere draad is op. Ik neem een lichtere. Ik borduur voort op mijn eerste rand. Mijn handen scheppen nu een ander motief met dezelfde basis. Al bordurend realiseer ik mij dat het over mijzelf gaat. Het is mijn ik dat in beweging is. Eens ga ik naar binnen, eens keer ik naar buiten. Soms voel ik me vrij en open, soms gebonden en gesloten. Ik bots, ik balanceer, ik beweeg, ik leef!

13.10.13

Verfb(l)ad









Afgelopen zomer verfde ik wol van het Fries Melkschaap met bladeren van de walnotenboom. De afgelopen tijd kamde en spon ik stukje bij beetje de "gouden" wol. Het laatste beetje verwerkte ik deze vrijdag tijdens de brei- en haakdagen in de Aa-kerk in Groningen. Dat was bijzonder mooi. Het licht dat door de hoge ramen naar binnen viel, de energie van het gebouw, die prachtige vloer waarop zich al zoveel heeft afgespeeld... Ik zou er graag nog eens mijn draden spinnen. Maar dan zonder al die gezellige, geïnteresseerde en bewonderende mensen. Gewoon alleen met mijn wiel en mijn wol. Zou dat kunnen? Mogen? Misschien durf ik het eens te vragen...

10.10.13

Uit haken


Vanavond ga ik uit haken bij haar en ik neem mee:
een mooi wolletje met heel veel meters (gekocht op de landelijke spindag),
een bundeltje haaknaalden,
stekenmarkeerders (handig misschien?),
chocoladekeek,
Witte Wolf,
en niet te vergeten het patroon!

Ik verheug me erop!

9.10.13

Grenzen verleggen



Ik hou er wel van om mijn grenzen te verleggen. Eens verder te kijken dan het bekende. En daarom veranderde ik rigoureus mijn onderwerpkeuze voor de eindscriptie van de handwerkopleiding. Geen onderzoek dus naar de kwaliteit en verwerking van de vachten van het Drents Heideschaap. En ook geen betoog waarom wolspinnen ook tegenwoordig nog zo nuttig kan zijn. Zelfs de kunst van het spinnen laat ik voor wat het is. Niet omdat ik al deze onderwerpen niet meer interessant vind of er geen pagina's over vol zou kunnen schrijven. Integendeel. Nee, het is omdat ik gegrepen ben door iets anders. Omdat ik mezelf extra wil uitdagen en niet de makkelijke weg wil gaan. Het onbekende roept. En ik ben ervan overtuigd dat het zo moet zijn. Ik zie het als een kans. En ik grijp die kans maar wat graag. En daarom zal mijn eindscriptie gaan over de kracht van de kruissteek. Over borduren dus.


Borduren heeft eigenlijk nooit mijn interesse gehad. Even afgezien van die periode in de vorige eeuw waarin ik wel eens wat tafereeltjes heb geborduurd en zelfs nog een serieuze poging heb ondernomen om een letterlap van beertje Paddington te vervaardigen. Die tafereeltjes maakte ik ook echt af en hangen nu bij mijn schoonouders aan de wand. Beertje Paddington ging naar de kringloop, na jaren onafgemaakt in een doos te hebben gezeten. Als ik aan borduren denk, denk ik aan dat werk van toen en - hoe zal ik het omschrijven - dat staat nu zo ver van mij.


Maar mijn interesse werd opnieuw gewekt bij de borduurles van laatst. Want, borduren is veel meer dan wat ik toen deed. En na een gesprekje met haar over het borduren in haar vierde klas, was er die vonk... en kwamen de vragen. Waarom borduur je met vierde klassers? En hoe doe je dat? En vooral wat borduur je? En wat doet borduren met een mens? En.... Nieuwsgierig ga ik op zoek naar de antwoorden. De Edda, vertelstof voor vierde klassers haalde ik uit de ouderbieb van school. Ik kocht een grote lap om mijn eigen omslag te maken voor de scriptie. Gisteren beschilderde ik die met textielverf. Want, zo leerde ik van haar, ook als er niet zoveel op geborduurd is, ziet de lap er aan het eind van het schooljaar tóch leuk uit! En bovendien is het veel leuker borduren met zo'n gekleurde lap in handen. Zojuist scharrelde ik wat materialen op in mijn wolkamer. De dozen met keurig gerangschikte borduurgarens kwamen mij dit voorjaar toe via een heel lieve dame die ik via marktplaats heb ontmoet. De boeken kocht ik eerder bij kringloopwinkels. Ongetwijfeld komen ze van pas bij dit nieuwe handwerkavontuur. Het is misschien een beetje off topic (aangezien het geen wolwerk is) maar de komende tijd zal ik hier vast eens verslag doen van mijn steekjes stapjes in borduurland. Daarom voeg ik een nieuw labeltje toe aan de bestaande reeks. En tussen de bedrijven door spin ik mijn met walnoten geverfde wol en haak ik verder aan dit project. Maar daarover een andere keer meer!