Zonder vingers

bergendal wantjes, rechts die van Gotlandwol

Ik ben in de ban van de vingerloze want. Lentekriebels denk ik.
Het begon allemaal met het breien van weer een bergendal muts. Deze keer van een draadje Rowan Kidsilk Haze (mohair/zijde) met een draadje Fil Royal (baby Alpaca) van Atelier Zitron. Toen de muts klaar was, had ik nog ruim voldoende garen over voor een paar bijpassende wanten. Geïnspireerd op het welted-fingerless-gloves-patroon dat ik zag op Ravelry heb ik een paar vingerloze bergendal wanten gecreëerd.

bergendal muts

van mohair/zijde/baby alpaca: zacht!

bergendal wanten

Eerder maakte ik al een bergendal muts van Gotland garen. Ook na het breien van een bijpassende Moebius col was er nog voldoende over voor een paar bijpassende wanten. Lang geleden was ik al van plan die te breien. Maar, zoals zo vaak, was dat er niet van gekomen. Nu aarzelde ik geen moment en direct na het afkanten van het eerste paar zette ik opnieuw op. Dit keer dus met de gotlandwol. Het voordeel van dit soort breiprojecten is dat ze zo heerlijk overzichtelijk zijn. Je breit een avondje voor de buis of een poosje onder de zwemles en je bent al een eind heen. Dat werkt ook verslavend. Want hoe heerlijk is het om iets af te hebben! (Afmaken daarentegen valt soms niet mee...)

van jacobswol

die lange boord is heerlijk voor op de fiets

Na de gotlandexemplaren volgden een paar van zelfgesponnen Jacobswol. Ik wilde weleens weten hoe dat zou uitpakken. En het pakte heel goed uit! Dus zette ik opnieuw op met een zelfgesponnen wolletje. Swifter deze keer dat ik had geverfd met Landscapes. Hiervan had ik minder meters en deze wantjes zijn dus anders geworden. Meer lange polswarmers. Het was spannend breien. Ik dacht dat ik net zou uitkomen, maar toch kwam ik voor de laatste tekort. Vandaar die twee toertjes in een contrasterende kleur bij de duim ;-)