Creativiteitscrisis

mijn snoepdoos;-)
die rode op de middelste rij is één van de mislukte strengen oranje
 die ik op de cursus oververfde met meekrap

Hebben jullie dat wel eens? Dat je zo graag iets wil creëren maar dat het gewoon niet wil? Ik zit midden in zo'n dip. Getver! Vorige week had ik al die wolletjes geverfd. Afgelopen zaterdag reisden ze met me mee naar de cursus in Zeist. "Sta je nu niet te popelen ermee te gaan breien?", vroeg één van mijn medecursisten. Tuurlijk! Allerlei ideeën waren al door mijn hoofd geschoten. In de trein naar Zeist had ik mijn geduld nog kunnen bewaren. Maar na deze cursusdag mocht ik los had ik mezelf beloofd. Zondag stond bol van de festiviteiten waarvoor zaterdagavond nog de nodige voorbereidingen getroffen moesten worden. Geen tijd om aan mijn wolletjes te beginnen.... Eindelijk brak dan de maandag aan. Niets op de agenda... Maar ik voelde me zo brak. Keelpijn, nauwelijks energie. Een lekker breiwerkje kan dan zo troostend zijn. O, wat verlangde ik ernaar om iets moois te maken van mijn gekleurde wolletjes. Maar ik kwam tot niets. Eenvoudigweg omdat ik de energie er niet voor had. Gisteren ging het een stukje beter. Gelukkig. Ik struinde op het internet en vond dit patroon. Dit leek me wel wat voor mijn wolletjes. Nadat ik eerst alle wolletjes tot bolletjes had gewonden, kon ik in de avond eindelijk beginnen. Maar al na een paar toeren nam mijn aanvankelijke enthousiasme over deze missie af. Ik was moe, de draad was hard en ik kon niet blij zijn met het resultaat van mijn prille poging. Er maar een nachtje over slapen dan...
Deze morgen gaat het weer ietsje beter. Over mijn werk van gisteren ben ik echter nog steeds niet enthousiast. Uithalen lijkt de enige uitweg. En zo geschiedde. Ik heb niet eens de moeite genomen om een foto te maken van mijn breipoging. Het bolletje heb ik weer keurig opgewonden en samen met de andere weggestopt in de (overvolle) bak voor natuurlijk geverfde wolletjes. En als ik dan toch bezig ben.... alle andere rondslingerende strengen wol, wind ik keurig tot bollen en berg ik weg. Dat ruimt lekker op;-) En nu zit ik hier met dozen vol mogelijkheden.... en nog steeds lege handen. In mijn mailbox zie ik een lieve mail van een medecursiste: of ze voor mij van mijn geverfde wolletjes een paar lekkere sokken zal breien? Het lijkt haar een feest om te doen...