De wolwerkplaats

Het begon met een wens.

Toen kwam er een idee, een tekening, een ontwerp in de computer.

Er werden stenen aangevoerd. Afkomstig van een schuur van honderd jaar oud die was gesloopt.

Lief bikte al die stenen schoon. Stuk voor stuk. Wat een klus. Wat een stof. Wat een lawaai!

Hij groef een geul voor de fundering.

Stortte beton.

Metselde.

Begin juli kwam een wagen vol hout.

Lariks-Douglas.

Afkomstig van bomen uit productiebossen hier in de omgeving.

Lief en Oudste zaagden, timmerden, schroefden. Dag in dag uit...

Toen bedacht zij dat die zijkant open moest blijven.

En dus maakte Lief een kozijn.

Waar gauw een raam in gezet zal worden.

Op het dak kwamen afgedankte dakpannen.

Liever hadden wij een Sedumdak.

Maar daarvoor moet de spaarpot eerst weer gevuld.

Even was er goede hoop, maar helaas viel die hoofdprijs niet op JH.

En nu is er een schuur met een wolwerkplaats en een wolzolder.

Ik heb er al menig uurtje doorgebracht.

Spinnend, breiend, viltend, pratend met mijn Lief.

Het is nog niet af.

Er moet nog gevoegd en bestraat en het elektrisch moet nog worden gedaan en....

Maar we genieten er allemaal van.

Deze zomer bleven wij bij huis.

Deze schuur is het overgrote deel van de dag ons verblijf.

Waarin wij leven, werken, eten, samen zijn.

Alleen slapen doen we binnen.

Voor de rest leven we buiten.

Een buitenverblijf in de stad.

Hoe heerlijk is dat!