Blauwe maandag

Wisten jullie dat deze uitdrukking in verband wordt gebracht met wolverven? Hier las ik er het volgende over:

Weer anderen hangen de 'wol-verfhypothese' aan. Om wol blauw te verven, werd deze eerst in een gele kleurstof geweekt. Vervolgens ging de wol in een bad met (menselijke) urine om de verf kleurecht te maken. Zo hechtte de verfstof zich goed aan de wol, die daarna te drogen werd gehangen. Tijdens het drogen kwam de gele kleurstof in aanraking met zuurstof uit de lucht, waardoor de kleur veranderde in indigo, een blauwe kleur die niet meer uit de wol gewassen kon worden. De wol werd traditiegetrouw op zaterdag in de week gezet en op maandagochtend opgehangen om te drogen en blauw te worden. Op een blauwe maandag konden de wolververs dus niet werken.

Deze maandag verfde ik wol met de koning der kleurstoffen: indigo! Ik vond het spannend! De instructies voor het verfprocédé met indigo had ik herhaaldelijk gelezen. Uiteindelijk besloot ik die van het groot plantaardig verfboek te volgen. Eerst alle benodigheden verzamelen. Het is nogal wat... 

gekke goedjes nodig...

pasta maken van de indigo met brandspiritus

verfbad in ontwikkeling

voorgeweekte wol

Voor het verfbad vulde ik mijn koperen pan met drie-en-een-halve liter water. Dit bracht ik op 55 graden. Toen strooide ik 10 gram hydrosulfiet over het water en voegde aan het bad 14 cc ammonia toe en daarna de indigopasta. Een explosie bleef uit;-) Moest ik eigenlijk de boel ook door elkaar roeren? Geen idee. Het boek schreef er niets over. Maar niet doen dan...
Vervolgens moest het bad afgedekt 45 minuten op een temperatuur van 55 graden worden gehouden. Dat was lastig! Ik gebruikte mijn wokbrander die veel vermogen heeft maar ook een heel fijne sudderbrander is. Laagste stand. De temperatuur van het bad liep op toen ik het afdekte met aluminiumfolie. Ieks! Ik had gelezen dat het in ieder geval niet boven de 60 graden mocht komen. Het waren spannende tijden hier in huize Quadraad. Uiteindelijk heb ik, om de temperatuur niet te hoog te laten oplopen, de pan even van het vuur gehaald. De thermometer gaf heel lang een constante temperatuur aan. Geen idee ook hoe betrouwbaar dat ding is...

Volgens het boek moesten de te verven strengen wol in een andere pan ook op een temperatuur van 55 graden gehouden worden. Dit had ik eventjes niet voorzien. Een andere pan was er, maar geen andere thermometer! Op gevoel dan maar...
Na 45 minuten ging de kookwekker. Met bonzend hart haalde ik de alufolie van de verfpan en stopte voorzichtig doch snel de goed uitgeknepen strengen wol in het bad. Folie er weer overheen en wekker op 15 minuten. Afwachten. Een kwartier.... Na een kwartier gebeurde er iets heel betoverends: ik verwijderde de alufolie en sleepte de strengen over de rand van het bad in een teil. Met dat ik dat deed werden ze blauw. Ik geloof dat ze eerst geel waren maar het ging allemaal zo snel. Geen tijd ook om foto's te maken. Wat wel gelijk opviel was dat de wol op een aantal plaatsen niet of nauwelijks had gepakt. Wol te goed uitgeknepen? Te gehaast geweest en de wol niet goed ondergedompeld in het bad? Ik weet het niet... Ik kneep de wol goed uit en schudde het zodat het kon oxideren. Blauw, blauwer, blauwst! Oké, met hier en daar een beetje wit;-)

In het tweede bad ging een streng donkerrode wol en een geelgroene kaardband. Weer 15 minuten. Opnieuw magic!

dieprood werd dieppaars

geelgroen werd groen, groener, groenst met stukjes blauw?!

Vervolgens verfde ik nog de lichtroze geverfde strengen. Die werden behoorlijk blauw en daarom besloot ik het erop te wagen en in het vierde bad nog een naturel kaardband van 50 gram te verven. Hieronder zie je daarvan het resultaat. Deze moet ik nog spoelen. De andere wolletjes zijn inmiddels gespoeld, gewassen en gespoeld en hangen nu te drogen. Ongeduldig wacht ik tot ze droog zijn en verder verwerkt kunnen worden. Ondertussen spin ik de eerder geverfde wolletjes en verheug me op volgende ververijen!