17.3.14

Nieuw werk



De zon is weg en mijn vakantiegevoel ook. Ik ben zoekende. De aanvankelijke euforie van iets afronden heeft plaats gemaakt voor een weifelend ”hoe nu verder?”. Nog steeds moet ik wat klusjes afronden. Het wil niet vlotten. Ik werk ijverig aan het schaap. Het lijkt niet op Hidde. Ze moet nog een jas en dan is ze klaar. Ze inderdaad, want het is echt een ooitje. Veel fijner en ranker dan Hidde, die grof en stevig is. Wat ik ook doe en probeer, het lijkt erop dat ze er zelf voor kiest zo te zijn; ik kan het niet sturen.



Met spinnen heb ik flink vorderingen gemaakt. Afgelopen week had ik twee spinbijeenkomsten en daar zijn de allerlaatste kilometers van mijn ruim halve kilo Midwinterwollustwol gesponnen en getwijnd. Nu kan ik het garen wassen en er een leuke bestemming voor zoeken. Ik had een vestje of truitje voor mezelf in gedachten maar de twijfel rijst nu al. Dat heeft alles te maken met het nieuwe breiwerk dat ik afgelopen weekend heb opgezet. Van handgesponnen wol. Deze restjes van Texel waren eigenlijk beoogd om een kledingstuk voor mezelf van te breien. Nu ik de wol echter weer in handen heb, vind ik het daarvoor veel te grof en te stug.
Zou het met de Midwinterwollustwol net zo gaan? Het is zachter en fijner gesponnen dan de restjes van Texel; maar over die wol was ik aanvankelijk ook heel tevreden. Nu vind ik het hard en te strak getwijnd. Die restjes moeten maar een deken worden bedenk ik, heerlijk voor op de bank (hebben we niet meer maar voor die nieuwe waarvoor we aan ’t sparen zijn) of voor buiten als het iets fris is. Van Ravelry haal ik dit patroon. Ik zet vijftig extra steken op zodat het werk het formaat krijgt van een plaid. Eigenlijk wil ik nog meer steken opzetten maar mijn tail (zoals het patroon voorschrijft, gebruik ik de long tail cast on) blijkt niet toereikend en ik heb geen zin om opnieuw te beginnen...




Inmiddels heb ik zo'n vijftien centimeter gebreid over 183 steken. Al breiend doemen twijfels op. Over alles van dit breiwerk. De kleur, het garen, de dikte van de naald, het patroon, het formaat, noem het maar.... Ja echt, ik ben meer aan het twijfelen dan aan het breien; laten we het brijfelen noemen.
Getverdegetver, het is het welbekende gat waar ik tegenaan zit te hikken. Ik verzet me ertegen, ik wil doorgaan met iets nieuws en stug brijfel ik de ene steek na de andere. Ik hoop dat die lentezon gauw weer gaat schijnen en mijn twijfels doet smelten zodat ik gewoon lekker kan breien zonder last te hebben van mezelf!

3 opmerkingen:

  1. Ach, wat een brijfels;-) Ik ken ze! Iets anders gaan doen helpt mij meestal. Hup, tussen de schapen gaan lopen of een stuk tuin omspitten. Denken veranderen in doen...
    Succes!
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ....en misschien is die wol wel heel erg prachtig, maar moet ie straks nog een keer gewassen worden om echt soepel te worden. Kan dat niet? Wat ik op je wieltje zie vind ik heel erg mooi. En dat gat snap ik heel goed. Heel goed. Dat helpt vast niet, maar ik zeg het dan toch maar.
    Dag, Madelief.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Misschien subtiel af en toe een regeltje kleur!!!!!
    Maar op zich denk ik dat het een mooie deken wordt.je schaap is fantastisch hoor

    BeantwoordenVerwijderen